متن مجری: همایش بررسی علل فرار مغزها از مارال کنارودی

بسم الله الرحمن الرحیم.الهی به نام تو که با نامت زبان ها گویا، جان ها شیدا، بیگانه آشنا، زشت ها زیبا و راه ها پیدا شده.الهی به نام تو که آرزوی دل مشتاقانی ، یادآور زبان سخنورانی، به نام تو که آب عنایت تو به سنگ رسید و سنگ بار گرفت، از دل سنگ درخت روئید و از درخت میوه ی شادی، مزه ی انس و بوی آزادی به مشام رسید و ریشه دوانید در زمین وفا و حاصل آن شد دیدار و لقا.

با نام خداوند خالق اثر، خداوند بیان و هنر و با سلام و هزاران درود خدمت یکایک شما عزیزان، بزرگواران و همراهان دلسوز این مرز و بوم.

من ، مارال کناررودی ، شاید یکی از نخبگان آینده ی ایران زمین، نابغه و جان بخش به این خاک و زمین ، خیر مقدم و خوشامد دارم خدمت همه ی شما میهمانان ، مقامات عالیقدر و عزیزان امجد و ارجمند که امروز اینجا گرد هم آمدهاید تا تدبیرگر شوید برای حفظ نام و نان و جان این خاک و بوم .

حرف ها شاید تکراری است، شاید نام این همایش را بارها و بارها شنیده اید، از اخبار رادیو و تلویزیون گرفته تا هزاران مقاله ی چاپ شده و نشده از دغدغه ی آنهایی که نگران این سرزمینند.

من 14 سال دارم ولی این روزها به واسطه ی اجرای این همایش درگیر واژه ای شده ام که برایم غریب است و ترسناک! “فرار مغزها”

شما هم چیزی از آن شنیدیده اید؟ آیا شما هم به این واژه و تبعات آن تا به حال اندیشیده اید؟

اگر من قرار است نخبه شوم، نابغه باشم، من هم فراری می شوم؟

پس خانواده ام، احساساتم، دوستانم، وطنم؟

پس آن همه سرمایه ای که اینجا برای من هزینه شده است کجا قرار است به بار بنشیند؟

فرار مغزها در همه جای دنیا هست، در هرجایی که فقدان امنیت اجتماعی باشد یا فساد و تبعیض گسترش پیدا کرده باشد و یا مشکلات اقتصادی دامنگیر مردمانش باشد.

من متوجه شدم ایران از جمله کشورهایی است که در آن فرار مغزها به یک پدیده ی جدی تبدیل شده است.

اما اینکه ایران رتبه ی دوم را دارد قابل تامل است. اینکه طبق آخرین آمارهای رسمی سالانه ۱۵۰ تا ۱۸۰ هزار متخصص تحصیلکرده از کشور مهاجرت می‌کنند، نگران کننده است.

اینکه نخبگان یک کشور از آن خارج شوند و با مهاجرت جسم و مالشان پدیده ای با نام فرار مغزها را نقش بزنند ، اینکه آن ها بروند در جایی دیگر تا رفاه اقتصادی، داشتن امکاناتی برای ادامه تحصیل بهتر، وجود فرصت های شغلی و عدم تبعیض در استخدام را به دست بیاورند، بروند تا آزادی سیاسی و اجتماعی را تجربه کنند، آسیب هایی جبران ناپذیر به جامعه و کشور وارد می کند .

آنها می روند ، بی صدا ، اما …

اما اینجا خالی می شود از نخبه و مخترع و تحصیلکرده و کاشف، خالی می شود از ژن های نخبگانی که قرار است جای دیگری تکثیر شوند، ما دچار عقب افتادگی علمی و فناوری و صنعتی می شویم و در نهایت کلید تشدید روند توسعه نیافتگی زده می شود.

ابلهی را مغز بادامی رسید

لای انگشتان فشردش تا پرید

هوشیاری نکته بین خندید و گفت

شد فرار مغزها این سان پدید

ما میهن پرست نیستیم و خداپرستیم ، گرچه دوست داشتن سرزمین کم از درجه ی ایمان ندارد، اما مبادا حتی لحظه ای در ذهنمان به آنان که میروند یا رفته اند واژه ی بی تعصب و امثال آن خطاب کنیم ، آنها مستعد و تحصلیکرده اند، اما وقتی از بیکاری و تورم می شنوند، وقتی می بینند پارتی سالاری جایگزین شایسته سالاری شده است، ناامید می شوند از ماندن و احساس و تعلقات و هر آنچه دارند را رها می کنند تا از نو اما با امیدی بیشتر شروع کنند.

سعدیا «حب وطن» گرچه حدیثی است صحیح نتوان مُرد به سختی که من اینجا زادم

از اینکه امروز همایشی با این نام شکل گرفته است و قرار است راهکارهایی اندیشیده شود تا راههای فرار را ببندیم تا ایرانمان جمجمه اش خالی از مغزهای پر نشود، من خوشحالم و امیدوارتر می شوم به آینده ام و آینده ی سرزمینی که نامش وطن است.

کارشناسان می گویند، اگر بتوان نیازهای علمی متخصصین را تامین کرد، ثبات اقتصادی تامین شود، بنیه ی مالی تقویت شود و از آن ها در سطح کلان کشوری بهره ببریم، بی شک انگیزه ی لازم را برای بازگشت آنان که رفته اند و ماندن برای آنان که ذهنشان درگیر رفتن است فراهم کرده ایم.

اگر تنگ نظری ها کنار گذاشته شود، افراد براساس شایستگی به کار گمارده شوند، از بینش های افراطی و متهم کردن روشنفکران به وابستگی بیگانگان پرهیز شود می توان امیدوار بود به اینکه کسی فرار نکند و دیگر کسی نخواند …