بسم الله الرحمن الرحیم .سلامی به بلندای قامت مهرتان و به وسعت معنای زندگی .من آرزو خلیلی کارشناس ارشد معماری از دیار کهن شهر مینودری ایران، شهر قزوین هستم و خدای را شاکرم که افتخار این را دارم تا در این روز باشکوه یعنی 30 ام اردیبهشتماه 1401 همراه با شما سفری داشته باشیم به دل فضایی که به دست بشر طراحی و خلق میشود.
مقام کسب شده: آرزو خلیلی حائز کسب میکروفون طلایی بهترین موضوع و محتوای مرتبط با سخنوری و رتبه هفتم در بخش سخنوری شده است.
پیش گفتار:
همیشه به این موضوع فکر میکنم که انسان از بدو تولد دارای برخی ویژگیها است، اما کدامیک از این خصوصیتها تغییرپذیرند و کدام تغییرناپذیرند؟
این ویژگیها چیستی و هستی انسانها هستند.
چیستی من، نقشهایی است که من بازی میکنم، یعنی یک جایی من نقش دوست را دارم، یک جایی نقش همکار را دارم و…
اما هستی من آن چیزهایی است که اگر از من کم کنید دیگه من نیستم مثل فرهنگ من، باورهای من و …
به همین ترتیب فضا هم چیزهایی دارد که اگه از فضا بگیرید دیگه فضا نیست بهعنوان مثال اگر از جنگل، درخت، گیاه، آب و … رو بگیریم دیگه جنگل نیست.
متن اصلی:
در طراحیهای امروزی فضاهای ما به سمتی رفته که معیارهای اصلی و روحبخش فضا رو حذف کردهایم مثل نور مناسب، طبیعت، رنگ، دید و منظر و …
حالا سؤال اینجاست ما چند درصد از زمانمان را داخل فضاهایمان با لذت زندگی میکنیم؟
اگر با هم به معماری قدیم نگاه کنیم بهعنوان مثال مسجد شیخ لطف اله اصفهان، تزئینات زیادی استفاده شده است ولی تزئیناتی که حال شما را خوب میکند و با شما به تعامل میپردازد و نگاهتان روی بدنه حرکت میکند چون تمام اجزا معنادار هستند.
یا وقتی به کاروانسرای سعدالسلطنه قزوین نگاه کنید همه بازدیدکنندهها از ابتدای ورود تا انتهای مسیر محصور فضا میشوند و از فضا لذت میبرند.
به قول معمار مطرح انگلیسی، دیوید چیپر فیلد: «تفاوت معماری خوب و بد میزان زمانی است که ما در آن میگذرانیم»
درحالیکه در بسیاری از فضاهای امروزی با حذف این معیارهای اصلی، فضا به سمتی رفته که کسلکننده شده است و به قول معروف: خشت اول چون نهد معمار کج تا ثریا میرود دیوار کج.
اهمیت و تأثیر معماری بسیار زیاد است به حدی زیاد است که بیش از 35 تا 40 درصد در حال و احوال و عملکرد انسان تأثیر میگذارد.
بهطور کلی انسان یک موجود اجتماعی است و اگر هر عاملی مثل بیماری کرونا باعث بشود انسان به انزوا برود نتیجه آن اختلال در زندگی بشر میشود و ما معماران و شهرسازان برای نجات روحیه بشر باید این عناصر روحبخش فضا رو هرچه سریعتر به طراحیهایمان برگردانیم تا حال خوب را دوباره به فضاهایمان بیاوریم.
حالا اگر معمار نباشیم، راهکار چیست و چهکاری از دست ما برمیآید؟
نتیجه:
با توجه به آپارتمانی شدن منازل و حذف حیاط و طبیعت از طراحیها بهعنوان راهکار میتوانیم با استفاده از گل و گیاه و ایجاد گلخانههای کوچک در منازل خودمان سرزندگی دوباره رو به خانههایمان ببریم.
همچنین اگر به خانههای قدیمی نگاه کنید پر از شیشههای رنگی است، شیشههای رنگی که حالمان را خوب میکند و هنوز میتوانیم این عنصر مهم را در فضاهایمان داشته باشیم که علاوه بر زیبایی تأثیر به سزایی در روانشناسی و احوال انسان دارد.
اگر همه باهم کمک کنیم حال زندگیهایمان بهتر میشود.
متشکرم از اینکه با من همراه بودید و عشق را در لحظههایم جاری ساختید.
تا درودی دگر بدرود.
کد متن :11.30
رییس یازدهمین جشنواره ملی سعدی : دکتر فریبا علومی یزدی
برگزار کننده : موسسه شهریاران سخن (مدرسه سخن ) و باشگاه مجریان و هنرمندان صحنه ایران (ایران مجری)
حق مالکیت متن متعلق به سایت سخنوری است و هرگونه کپی برداری و انتشار این متن در هر وب سایتی ، مشمول جرایم رایانه ای خواهد بود .
نام شرکتکننده: آرزو خلیلی
بخش رقابتی سخنرانی
مشاور: نازنین ناظم
مناسبت: بررسی معماری و شهرسازی در پسا کرونا
موضوع سخنرانی: معماری و شهرسازی در پسا کرونا
این رویداد در جشنواره ملی سعدی به روی صحنه رفت.
منابع:
www.phalsafe.com سایت
کتاب پدیدارشناسی جان ترجمه آقای باقر پرهام
کتاب منطق هگل ترجمه آقای ادیب سلطانی
کتاب زبان معماری نوشته آندریا سیمیج
کتاب شکلگیری معماری در تجارب ایران و غرب نوشته منصور فلامکی
مقاله چگونگی محیط معماری و شهرسازی در مقابله با همهگیری ویروس کرونا نوشته محمدحسین عربانی و سیروس باور
سایت ویکیپدیا
www.irac.ir سایت
www.mizan.news سایت
