بسم الله الرحمن الرحیم
وَ مِنْ آياتِهِ أَنْ خَلَقَ لَکُمْ مِنْ أَنْفُسِکُمْ أَزْواجاً لِتَسْکُنُوا إِلَيْها وَ جَعَلَ بَيْنَکُمْ مَوَدَّةً وَ رَحْمَةً إِنَّ في‏ ذلِکَ لَآياتٍ لِقَوْمٍ يَتَفَکَّرُونَ

 وازایات خداست اینکه ازجنس خودتان جفتی بیافریندکه دربراو ارامش سکون یابید همانادراینها نشانه ها وایت هاست برای انان که می اندیشند
به نام خدایی که جان افرید

دلی رنگ هفت آسمان آفرید

هزاران بهشت از امید و صفا

به دامان پاک زنان آفرید

من مریم سهرابی ، دختری از کهن دیار فارس،شهرشیراز هستم، دختری از جنس آرزوهای بزرگ ، زاده ی مادری به پاکی چشمه...

من از نسل باران و آسمانم و افتخار میکنم که در آینده ای نه چندان دور داستان پرمعنای زن (این خلقت بی همتای هستی) را  ادامه خواهم داد.

زن ، یعنی آغاز پیدایش معجزه..

معجزه ای که اگر نبود هستی معنا نمی‌گرفت...

این به این معنا نیست که مردان نقشی در خلقت ندارند...

مردان در کنار زنان.. و زنان در کنار مردان جامعه را می‌سازند...

در این میان نمیتوان نقش زن را در سلامت جسمی و روحی و روانی جامعه نادیده گرفت...

عشق، احساس، تربیت و تلاش یک زن ، اگر درست به کار گرفته شود جامعه را به اوج خواهد رساند....

گاهی فکر میکنم اگر آسیه و مریم و خدیجه و هاجر نبودند   رسالت رسولان خدا ابتر می ماند.

شما بگویید اگر زهرا نبود آیا سلاله ی پاک امامت معنا می گرفت؟

 
چه دلیلی از این زیباتر که خدا در کتاب آسمانی اش سورهٔ کوثر را بر سینه ی پیامبرش نازل فرمود.

تاریخ این را گواه است  که حتی کورش بزرگ هم زاده ی مادری پاک طینت است...

تربیت هر انسان برترین ویژگی اوست که نشانه ی هنر یک زن است....

مگر میشود تاریخ ، آرتیمیس دریادار دلیر و بزرگ ایران زمین را نشناسد...

نقش زنان در جامعه شرق و غرب و شمال و جنوب ندارد.

حافظه ی تاریخی جهان  مملو  از  ایزابلاها ، بی نظیرها و زینب پاشاهاست.

و این داستان همچنان ادامه دارد.

نمیدانم چقدر درباره ی موسسه محک می دانید،موسسه ای که دغدغه اش سلامت کودکانیست که با سرطان دست و پنجه نرم می کنند بنیان این مؤسسه به همت بانو سعیده قدس نهاده شده و همچنین بيمارستان امیر شیراز که توسط بانو سعادت پس از پر کشیدن پسرشان به دلیل سرطان بنا شد

فقط یک زن میتواند در اوج درد و فراق میوه ی وجودش ، به ادامه زندگی و کمک به دردمندان بیندیشد.

و این راه ادامه خواهد داشت.

گاهی فکرمیکنم که خدا خوب می دانست که هستی یک فرشته مهربان کم دارد و اینگونه شد که زن را افرید.

خدا را هزاران مرتبه شکر که مرا یک زن افرید.

این داستان مقدس را ادامه خواهم داد. و به لطف ایزد منان در اوج خواهم درخشید.

 به قول حضرت مولانا:

ای تو پناه همه روز مِحَن

باز سپردم به تو من خویشتن

قلزم مهری که کناریش نیست

قطره ی آن الفت مرد است و زن

نگاپر برکت ایزد منان همواره خورشید درخشان روزگارتان باد.