متن مجری: مرضیه کهن همایش تربیت صحیح کودکان و نقش آن در آینده آنها

بسم الله الرحمان الرحیم

دارنده مدالیون میکروفن طلایی خوش بیان ترین مجری جشنواره یازدهم مجریان و سخنوران صحنه ایران زمین.

به نام خداوند نیکو سرشت که او در جهان بذر نیکی بکشت درود بر شما خوبان و شایستگان

امروز یکی از روزهای خوب خداست که بنده، مرضیه کهن، مفتخرم به حضور در جمع مجریان و سخنوران ایران زمین.

بچه که بودم، هرچیزی به ذهنم می‌رسید را آرزو میکردم. اگر از شخصیت انیمیشن یا فیلمی خوشم می آمد، از فردای همان روز میگفتم که می‌خواهم بازیگر شوم. می‌خواهم سیندرلای قصه ها باشم. اگر مهر پزشکی که در درمانگاه با شکلاتی از من استقبال میکرد به دلم می‌نشست، میخواستم در آینده پزشک بشوم. همینطور معلمی و هزاران هزار شغل و حرفه ای که شاید برای لحظه ای برایم خوشایند بود. با وجود اینکه موهای کوتاهی داشتم، حوله حمام را دور سرم میپیچیدم و پشت سرم می‌انداختم و خیال میکردم همان پرنسس زیبای مو بلند قصه مورد علاقه ام هستم و آنقدر غرق خوشی و خنده میشدم که با همان تصورات ذهنی می‌خوابیدم. صحبت از تفاوت دوران کودکی و بزرگسالی بسیار است. اکثر ما معصومیت این دوران، شفافیت قلب ها، یکرنگی و صداقت را یادآور می‌شویم. اما میخواهم به یکی از مهم ترین و تاثیرگذار ترین خصوصیات دوران کودکی اشاره کنم که همه ما به نوعی آن را لمس کرده ایم: رویا پردازی و تصورات بی حد و مرزمان.

یک کودک نوپا، هنوز با واژه پر چالش محدودیت در زندگی آشنا نشده. هنوز آنقدر درگیر دنیای مادی نشده که نرسیدن ها، نشدن ها و ترسیدن ها برایش معنادار باشد. همیشه دلم میخواست انگشت دستم را زمانیکه پنکه با سرعت زیادی در حال کار کردن است، وارد پنکه کنم. هرچقدر مادرم من را از انجام این کار باز می‌داشت، در من اثری نداشت. سرانجام روزی این کار را انجام دادم و چنان دردی در انگشتانم حس کردم که هیچ گاه فراموش نخواهم کرد. درست مانند کودکی که از پرت شدن نمی‌هراسد و جواب ترس والدین را با لبخندی شیرین پاسخ میدهد. ذهن یک کودک آنقدر باز است که تنها میبیند، میشنود و هر آنچه میخواهد را آرزو میکند. همچون بذری که در یک زمین بزرگ کشاورزی کاشته میشود. اگر این بذر پر باشد از افکار محدود کننده، ترس ها و نشدن ها، ثمره ای در بر نخواهد داشت و اگر تربیت کودکانمان هوشمندانه و هدفمند باشد، برداشت ما هم در آینده ای نه چندان دور، فرزندانی سالم، عزتمند و توانمند خواهد بود.

توماس آلوا ادیسون ۹ ساله، به خانه آمد. نامه آورد برای مادرش که مادر مدیر مدرسه این نامه را داد. مادر نامه را نگاه کرد و شروع به خواندن کرد. _ مامان چی نوشته؟ _مامان مدیر مدرسه نوشته که خانوم آلوا ادیسون، فرزند شما توماس در این مدرسه به عنوان یک نابغه شناخته شده، لذا محیط مدرسه ما، زمینه تربیت و رشد ویژگیهای متعالی او را ندارد. او را در محیطی خیلی بهتر از این مدرسه پرورش دهید. _خداروشکر که مدرسه به این نتیجه رسیده که بچه من نابغه است.

۳۲ سال گذشت. بر اساس همین تشویق مادر از ۱۳سالگی اولین اختراع توماس ادیسون شروع شد. ۶۰۰۶ اختراع انجام داد. ۲۵۰۰ اختراعش ثبت شد. زمانی که جایزه لژیون دونور را از فرانسه گرفت، در سن چهل و خورده‌ای سالگی با شوق به خانه آمد. مادرش دیگر سالها از دنیا رفته بود. دلش میخواست بگوید مادر کجایی که بدانی تنها این تشویق‌های تو بوده که مرا به اینجا رسانده. رفت زیر زمین خانه لباس های مادر را از صندوقچه در بیارد و بو کند. یک کاغذی را پیدا کرد. همان نامه مدیر مدرسه: (خانوم آلوا ادیسون، فرزند شما توماس در این مدرسه طی آزمایش هایی که انجام گرفته به عنوان یک تیپ ساب منتال یا کودن شناخته شده و این مدرسه جایی برای پذیرش فرزند کودن شما ندارد!

و این مادر چه کرد؟ رفتاری که ادیسون را به ادیسون شدن رساند.

کسی که به جهان روشنایی بخشید .

ای پدر، ای مادر! اشتباهی اگر از من سر زد، کاه را کوه نکنید.

نخ مو را ننمایید طناب، من هم انسانم و لغزش دارم.

با زبان خوش خود، ذهن من آگاه کنید، تا که دیگر نکنم کار خطا را تکرار.

مدالیون میکروفن طلایی خوش بیان ترین مجری جشنواره یازدهم مجریان و سخنوران صحنه ایران زمین.

همچنین دارنده دیپلم افتخار بیست مجری برتر جشنواره یازدهم مجریان و سخنوران صحنه ایران زمین.

نام شرکت کننده: مرضیه کهن

بخش رقابتی: بیست مجری برتر

نوع رویداد : همایش

اسم رویداد : همایش تربیت صحیح کودکان و نقش آن در آینده آنها

موضوع اجرا : نقش تربیت صحیح در اعتماد به نفس کودکان و آینده آنها