بسم الله الرحمن الرحیم
به نام خداوند اندیشه‌ها
خانم ها و آقایان سلام. من سیده روشنک میرمعینی هستم و این سخنرانی راجع به انسان‌هایی است که از ما متفاوت هستند. من اسمشان را می‌گذارم دگراندیشان و موضوع سخنرانی من هست در ستایش دگراندیشان.
اگر قرار به دسته بندی بود انسان‌ها را می‌توان از هزار جهت جدا کرد و بینشون مرز گذاشت:
پرسپولیسی‌ها را از استقلالی‌ها،
چادری‌ها را از غیرچادری‌ها،
چاق‌ها را از لاغرها،
پیران را از جوانان،
مجردان را از متاهلان،
مهاجران را از مقیمان،
قدبلندان را از قدکوتاهان،
سفیدپوستان را از سیاه پوستان،
اما جدا کردن که مهم نیست، وصل کردن مهم است.
و به قول معروف: «ما برای وصل کردن آمدیم، نی برای فصل کردن آمدیم…»
شوربختانه بعضی از افراد عادت کرد‌ه‌اند که صداهای مخالف را بی‌صدا کنند. انگار در دستگاه مغزشان یه دکمه بی صدا وجود دارد که برای هر کسی که نظر مخالفی با آن‌ها داشته باشد، آن دکمه را فعال می‌کنند.
قضیه این است که اگر ما صداهای بی صدا را نشنویم، جامعه هم صدای ما را نمی‌شنود.
اگر دگراندیشان را نبینیم و نشنویم تعدادی از آدم‌ها احساس ناچیز بودن و احساس مهم نبودن بهشان دست می‌دهد.
وقتی ما صدا نمیدهیم به خیلی از صداها، جامعه را دچار احساسات خطرناکِ خشم و بی‌اعتنایی می‌کنیم و جامعه در چرخه‌ای از خشونت و یاس دائما خودش را تکرار می‌کند و راه برون رفت از این چرخه‌ی مخرب، فقط و فقط به رسمیت شناختن دگراندیشان است.
و یا به زبان دیگر، فرزانگی در زمان تفرقه است. فرزانگی در زمان تفرقه یعنی فهمیدن و به رسمیت شناختن مفهوم مهمی به نام تکثر.
تکثر فقط یک اسم نیست؛ یک فعل است، یک اقدام است…
این را بفهمیم که واقعیت‌های اجتماعی در صحنه فرهنگ هر جامعه‌ای نه با تکصدایی، نه با بخشنامه، نه در اتاق‌های تنگ مدیران دولتی، که در عرصه عمومی جامعه خودش را نشان می‌دهد.
جایی که در واقع کل افراد آن جامعه مثل نورون‌های یک مغز در گوشه گوشه جامعه نبض می زنند و سهم خودشان را در ایجاد فرهنگ جامعه‌شان به عهده می گیرند. این طور است که فرهنگ قوی می‌شود و پیش می‌رود و پوست می‌اندازد و با تغییرات خودش را همنوا می‌کند و منسجم می‌شود.
فرهنگ قدرتمندترین سلاح یک سرزمین است و وقتی ما جلوی تفاوت ها را بگیریم، جلوی فرهنگ و حرکت فرهنگی را می‌گیریم. جلوی پویایی فرهنگ را می‌گیریم و انگار مهم‌ترین سلاح یک سرزمین را از آن دریغ می‌کنیم.
حالا چه جوری دگراندیشان را به رسمیت بشناسیم در حالی که عقایدشان با ما متفاوت است؟
گروهی از جوجه تیغی‌ها را در زمستان تصور کنید؛ آن‌ها دارند یخ می‌زنند و به هم نزدیک می‌شوند تا همدیگر را گرم کنند ولی آن‌ها تیغ دارند و وقتی به هم نزدیک می‌شوند، یکدیگر را زخمی می‌کنند! پس مجبورند از هم جدا شوند. ولی دوباره سردشان می‌شود و مجبور می‌شوند به سمت هم برگردند و این چرخه همینطور تکرار می‌شود.
ما هم مثل این جوجه تیغی‌ها هستیم؛ نیاز ما به عشق، همدردی، مهربانی، شادی و آرامش باعث می‌شود به یکدیگر نزدیک شویم اما عقاید، رفتارها و عادت‌های عجیب و متفاوت ما را مجبور می‌کند از هم دور شویم…
حال ما در مواجهه با دگراندیشان چطور باید رفتار کنیم؟
“شوپنهاور” یک جواب روشن و واضح برای این سوال دارد:
«با مودّب بودن، با حفظ فاصله توام با همدردی
با نزدیکی ولی حفظ فاصله ی لازم »
به قول یک عکاس مشهور؛ یک عکس فوق العاده نتیجه‌ی فاصله مناسب عکاس از سوژه‌ی مورد علاقه‌اش است. پس برای داشتن یک رابطه‌ی فوق العاده همیشه به دنبال بهترین فاصله باشید نه نزدیک‌ترین فاصله…
پیدا کردن این فاصله‌ی مناسب خیلی مهم است.
از توجه شما متشکرم. خدانگهدار.
منابع:
- رادیو مرز- مرضیه
- کتاب فرزانگی در عصر تفرقه – الیف شافاک
- ویدیوراه، قسمت نهم – مجتبی شکوری
- سخنان آرتور شوپنهاور
این متن از این لحاظ قابل توجه است که بنده به شخصه، شاهد اختلاف بین افراد چادری و غیرچادری در زندگی‌ام بوده‌ام و خواستم تا این موضوع را بسط و گسترش و به کل جامعه تعمیم دهم.
این متن باید با موزیک صحنه حماسی استفاده شود. اگر سوالی در این خصوص دارید می‌توانید به من در شبکههای اجتماعی پیام بدهید.
Instagram: roshanak_mirmoeini
همچنین از شما دعوت می‌کنم تا فیلم سخنرانی بنده را در کانال یوتیوب مدرسه سخن ببینید.
من برای این متن هزینه و زمان گذاشته‌ام. لطفا هر کجا استفاده کردید نام منبع و اینجانب را بنویسید. امیدوارم برنامه خوبی پیش رو داشته باشید.
سخنران: سیده روشنک میرمعینی
مشاور: نازنین ناظم
بخش رقابتی: بیست سخنران برتر
استان و شهر: تهران
موضوع: در ستایش دگراندیشان
تهران -فروردین ماه ۱۴۰۳
رئیس سیزدهمین جشنواره ملی سعدی: دکتر فریبا علومی یزدی
مطالب مرتبط
ویژگی های صدا: تفاوت صدای خانمها و آقایان ، زیر و بم صدا چگونه تولید می شوند؟
بررسی نقش تفاوت فرهنگی در هوش هیجانی و ناهمگونی عواطف
